| โดย : แม่ช้อยนางรำ | ||||
เอามาดัดแปลงทำเป็น "ภัตตาคารลอยน้ำ" ล่องแม่โขงยามเย็นอาหารดินเนอร์" กลับมาจากไปจำปาสัก ปากเซ มาหลายเหลา แต่ยังไม่ได้เขียนเล่าว่าจะไปเปิบเมนูกับอีชั้นกันอย่างไร ความตั้งใจไปลาวใต้ ไม่ใช่เพื่อไปเปิบ..ไปกิน | ||||
เพราะฉะนั้นในฐานะตอนนี้อีชั้นเป็นแม่ค้ากาแฟ ปลูกกาแฟขายอยู่บนดอยหลวงเชียงราย จึงมีความจำเป็นต้องไป เพื่อจะได้รู้เขา...รู้เรา รู้ว่าเราจะซื้อเขา เขาจะขายให้กับเราอย่างไร ก็เป็นธรรมเนียมของพ่อค้าแม่ค้า จะต้องมีการต้อนรับขับสู้ก่อนที่จะเปิดห้องเจรจาว่ากันเป็นล้าน...ล้าน(กีบ) | ||||
ก็น่าจะเป็นเช่นนั้นเพราะว่า ทั้งเมืองจำปาสัก (โขงด้านขวา ซึ่งน่าจะเป็นของไทย ถ้าไม่ถูกจักรวรรดิ์นิยมล่าเมืองขึ้นฝรั่งมันมาฮุบไปเมื่อรศ.112 อย่าลืม) กับทั้งเมืองปากเซ ซึ่งอยู่โขงฝั่งซ้าย (ก็ไอ้จักรวรรดินิยมฝรั่งเศสมันก็โกงเอาไปก่อนหน้า) สองเมืองที่ไม่ได้ใหญ่โตกว่าเมืองอุบลราชธานีมีร้านอาหารฝรั่งอยู่เจ้าเดียวชื่อว่า “จำปานาวา” ที่ตั้งชื่ออย่างที่ว่าก็เพราะเป็นภัตตาคารบนเรือ ริมแม่น้ำโขง “จำปานาวา”..เป็นภัตตาคารอาหารฝรั่ง ฝีมือพ่อครัวคนลาว สืบสายพ่อครัวเก่าที่บรรพบุรุษเคยทำงานเป็นกุ๊กให้กับฝรั่งเศส เมื่อสมัยที่เข้ามาปกครองลาวพออีตอนสงครามอินโดจีน ที่อเมริกามารบกับลาว เขมร และญวน อาหารที่นี่ก็เลยเปลี่ยนไป | ||||
แต่ถึงกระนั้นก็ยังไม่ถึงกับ...... ทำเป็นแค่สเต็ก ฮอทดอก แฮมเบอร์เกอร์แบบคนอเมริกันซะเมื่อไหร่ เพราะเมนูภัตตาคารลอยน้ำส่วนใหญ่ ยังเหลือกลิ่นอายของฝรั่งเศส เศษฝรั่งดังที่อีชั้นจะแนะนำเมนูให้ท่านรู้ไว้ เผื่อไปจำปาสัก ปากเซ ก็จะได้ไปสั่งให้ถูกต้องตามความเป็นจริงของเขา แล้วอย่าเอาความฝันอย่างร้านอาหารบนเรือเหมือนกัน อย่างเรือ “GRAND PEARL” ริมแม่น้ำเจ้าพระยาของเราไปเปรียบเทียบทีเดียวเชียวละ | ||||
แต่ก็อย่าหวังอะไรให้มาก เอาน่านั่งเรือกินบรรยากาศแม่โขงสองฝั่งเคยเป็นของเราไปพลาง..พลาง แล้วก็ด่าฝรั่งเศสให้อร่อยปาก ก็ได้รสชาติกว่าเท่านั้นล่ะเจ้าค่ะพระเดชพระคุณ | ||||
|
