สาวไฮโซ นามว่า "จารเม็ดขาว"
เหตุผลมาให้ทราบหน่อยเถอะ ดูซิว่าจะพอรับตำแหน่งนี้ได้ไม๊ ฮิๆๆๆๆ
ก่อนอื่นฉันขอแนะนำตัวก่อนนะจ๊ะ ฉันน่ะชื่อจารเม็ดขาวจ้า รูปร่างหน้าตา
ฉันก็เหมือนในรูปนี่แหละ ขอบคุณคนที่ถ่ายรูปนี้นะจ๊ะ ถ่ายรูปฉันสวยมาก
แต่.....ทำไมไปถ่ายตอนฉันขึ้นเขียงล่ะ ไม่อาวนา....ฉันอายยย น่ะ
ลักษณะตัวฉันจะแบน สีผิว่จะเป็นสีเงินวาวระยับ เกร็ดฉันละเอียดจนเธอ
ไม่ต้องสนใจขอดทิ้งก็ได้หากไม่รังเกียจ เดิมฉันก็อาศัยอยู่ในทะเลทั้ง
ทะเลชายฝั่งหรือทะเลน้ำลึก ปัจจุบันทะเลชายฝั่งไม่ค่อยได้พบเห็นฉัน
แล้ว ก็เธอเล่นจับฉันจนแทบจะสูญพันธุ์ที่เดียว เนื้อฉันจะนุ่มหวาน ครีบ
ฉันเมื่อนำไปทอดกรอบกินอร่อยเชียวนะ ก้างฉันก็ไม่แข็งมากพอไปวัด
ไปวากับเขาได้ ก้างฉันจะแข็งตรงกระดูกกลางเท่านั้นเอง ฉันเป็นปลา
น่ารัก ฉันไม่ทำร้ายใครหรอก ทำไมเธอไม่จับฉันมาใส่ตู้ปลาบ้างล่ะ
ฉันว่ายสวยเชียวนา อ๋อ....รู้แล้วไม่กล้าแตะฉันใช่ไม๊ ก็ฉันเพียบพร้อม
ขนาดนี้ไง ราคาฉันถึงได้สูงลิ่ว คนที่กระเป๋าไม่หนักจริงไม่อาจพบฉัน
ในจานหรอกนะขอบอก เดี๋ยวนี้จะเห็นฉันก็จากทะเลต่างชาติซะมากกว่า
นี่ฉันเป็นปลาต่างชาติไปแล้วเหรอเนี่ยะ เรือประมงใหญ่ๆๆที่ออกจับปลา
ในน่านน้ำทะเลเขมร พม่า อินโดนีเซีย จะพบฉันมากและในน่านน้ำ
เหล่านั้น ตัวฉันใหญ่มาก บางตัวพวกฉันใหญ่หลายกิโลเชียวนะ ไม่
ต้องแปลกใจหรอก ก็ประเทศเหล่านั้นเครื่องมือจับสัตว์น้ำของเขายังไม่
พัฒนาเหมือนบ้านเราไง ส่วนมากเขาก็ทำแค่ประมงชายฝั่งกัน พวก
ฉันจึงมีโอกาสขยายพันธุ์ได้มาก อย่าไปสงสัยนะว่าทำไมเรือประมงไทย
ถึงได้เข้าไปจับสัตว์น้ำทะเลจากประเทศเพื่อนบ้านได้ เขามีสนธิสัญญา
ระหว่างประเทศกันน่ะแต่ต้องขออนุญาตนะ ไอ้ที่ไม่ขอน่ะฉันเห็นมามาก
แล้วโดนจับติดคุกหัวโต แถมเรือประมงยังถูกยึดหมด หัวโตหรือไม่เห็น
พอถูกปล่อยออกมาน่ะพูดภาษาต่างชาติปร๋อเชียวละ ฮ่าๆๆๆ สมหน้า....
เอาละๆๆๆมาพูดถึงฉันกันดีกว่า เนื่องจากในปัจจุบันนี้นอกจากฉันจะรสชาด
ที่อร่อยแล้ว ฉันยังหายากอีกด้วย และราคาก็แพง ดังนั้นร้านอาหารที่
ไม่หรู หรือไม่มี่ชื่อเสียงติดอันดับแล้ว ไม่ค่อยกล้าเอาฉันใส่ลงเมนูหรอกนะ
ภัตตาคารจีนน่ะชอบฉันมากเลย เพราะไม่ว่าจะเอาฉันไปทำอะไรฉันก็จะ
แสดงรสชาดเยี่ยมยอดจนลูกค้าติดอกติดใจกันไม่รู้ลืมเชียวละ นี่ละมัง
ที่เธอจัดให้ฉันอยู่ในประเภท "สาวไฮโซ" เพราะถ้าไม่มีเงินจริงๆๆแล้ว
ไม่อาจได้ลิ้มรสฉันแน่นอน อันนี้ยกเว้นชาวประมงที่จับฉันได้เองนะจ๊ะ
ขนาดตัวฉันที่เขานิยมกินกันก็ประมาณตัวละ 5 - 8 ขีดเท่านั้น เพราะ
เมื่อทอดฉันจะเต็มจานพอดี นิสัยของฉันน่ะชอบอยู่เป็นฝูงนะแต่ฝูงไม่
ใหญ่มากนักหรอก พอปกครองกันเองได้ เวลาโดนจับก็โดนหมดฝูงเลย
เขาเรียกว่า พร้อมใจกันตายไง ฮ่าๆๆๆ อาหารฉันก็ลูกปลา ลูกหมึก ไง
เวลาโดนจับจึงมักอยู่ใกล้ๆๆฝูงปลาเล็กนี่แหละ อ้อ!!!!ฉันมีพี่น้องอีกสาย
พันธุ์หนึ่งนะเธอชื่อปลาจารเม็ดดำน่ะ แต่เธอน่ะห่างจากฉันหลายขุมเชียว
ทั้งรสชาด ทั้งราคา เทียบฉันไม่ได้หรอก เธอถึงได้ปรากฎโฉมอยู่ใน
แผงปลาในตลาดดาดดื่นไง หาซื้อมากินกันได้ราคาไม่แพงหรอก
ถ้าฉันสดนะ ตาฉันจะวาวเป็นประกาย ตัวฉันจะระยับไปด้วยสีเงินพราว
เหงือกฉันจะเป็นสีเแดง ไม่คล้ำ เนื้อฉันเมื่อนำมาปรุงอาหาร จะมีรสชาด
หวานมัน นุ่มลิ้น เชียว และที่แน่ๆๆผิวฉันจะลื่นเล็กน้อย เกร็ดจะกอดแน่น
กับตัว และผิวหนังไม่ถลอก
ลงไปจับเหงือกฉันดึงออกมา เท่านีั้เหงือกก็หลุดแล้ว จากนั้นก็เอามีด
กรีดท้องฉันไม่ต้องลงแรงมากหรอกเพราะหนังฉันบอบบางไม่เหนียว กรีด
ยาวสักประมาณนิ้วครึ่งถึงสองนิ้วก็พอแล้วควักใส้พุงฉันทิ้งไปนะ จากนั้น
ถ้าไม่ชอบเกร็ดฉันก็แค่เอามีดขูดเบาๆๆก็หลุดแล้ว เสร็จแล้วละ ถ้าจะเอา
ฉันไปทอด หรือนึ่ง (สารพันเมนูนึ่งน่ะ) ก็บั๊งตามตัวฉันหน่อยนะบั้งสวยๆๆ
ล่ะ ฉันชอบความงามน่ะ แต่ถ้าจะเอาฉันไปต้มละก็หั่นฉันทั้งตัวออกเป็น
ชิ้่นๆนะ จะเห็นได้ว่าฉันน่ะสมราคาเชียวนา รับประทานได้ทั้งตัวไม่ต้อง
ห่วงเพราะหัวฉันก็นิ่ม ครีบฉันก็นุ่ม เนื่้อฉันก็หวานมัน อร่อยไม่รู้ลืมแน่
อ้อ!..... โปรดระมัดระวังเวลาไปซื้อฉันจากตลาดหน่อยนะ เพราะฉันอาจ
จะถูกคนเห็นแก่ตัวนำฉันไปชุบน้ำยา ฟอร์มารีน เพื่อรักษาความสดฉันไว้
ก่อนนำมาขายน่ะ การกระทำเช่นนี้จะทำมาจากเรื่อทีเดียวแม่ค้าน่ะไม่ค่อย
รู้หรอก ถ้าฉันถูกชุบน้ำยานี้ถึงฉันจะสดอย่างไร รสชาดฉันก็เปลี่ยนแปลง
ไปแน่นอน เนือฉันจะแข็งและคล้ำ หาความอร่อยไม่เจอเชียวละ ดังนั้น
ปลาทุกชนิดถ้าจะให้สดจริงๆๆต้องแช่น้ำแข็งและต้องให้ถึงน้ำแข็งด้วยถึงจะ
สด หากนำมาแช่ตู้แช่แข็งเนื้อก็จะเปลี่ยนไปเช่นกัน จำไว้น้ำแข็งผสม
เกลือเม็ดน่ะจะทำให้น้ำแข็งละลายช้า ชาวประมงที่หาปลาไกลฝั่งเขาก็
ทำการแบบนี้แหละ ยกเว้นพวกเห็นแก่ตัวที่ใช้น้ำยาดองศพ (ขอแช่งๆๆ)
✰ ✰ ✰ ✰ ✰ ✰ ✰ ✰ ✰ ✰