รู้ไปโม้ด
nachart@yahoo.com
 |
ปุยฝ้าย
ตอบ ปุยฝ้าย
เกี่ยว กับคาบสมุทรอาระเบีย (Arabian Peninsula) มีคำอธิบายจากดร.อณัส อมาตยกุล คณะสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ มหา วิทยาลัยมหิดล ว่า คือผืนดินขนาดใหญ่ที่ยื่นออกจากทวีปเอเชียออกไป โดยมีทะเลล้อมรอบ ส่วนที่กว้างที่สุดวัดได้ 1,200 ไมล์ ส่วนที่ยาวที่สุดวัดได้ 1,500 ไมล์ ส่วนบนของคาบสมุทรเกาะติดอยู่กับดินแดนวงเดือนเสี้ยวอันอุดม (The Fertile Crescent หรือวงเดือนเสี้ยวอันอุดม หรือวงโค้งแห่งความอุดมสมบูรณ์-น้าชาติ) ที่มีเขตแดนติดกับทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ทางตะวันตกสุดของดินแดนวงเดือนเสี้ยวอันอุดมเป็นส่วนที่ทวีปเอเชียเชื่อมติด กับทวีปแอฟริกาตรงบริเวณที่เรียกว่าช่องแคบสุเอซและอิซท์มุสแห่งเมืองอะกอบา ฮ์ ทางตะวันออกสุดของวงเดือนเสี้ยวอันอุดมเป็นดินแดนแห่งแม่น้ำ 2 สาย คือ ไทกริส และยูเฟรติส
ทางเหนือและตะวันออกที่เป็นส่วนยอดของวงเดือน เสี้ยวคือเทือกเขาสูงซับซ้อนที่ผู้อาศัยอยู่ในคาบสมุทรอาระเบียไม่เคยข้ามไป เลยก่อนสมัยอิสลาม นอกจากนี้คือส่วนที่ติดกับน้ำ เช่น ตะวันตกเฉียงเหนือติดกับทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ตะวันตกติดกับทะเลแดง ทิศใต้และตะวันออกติดกับทะเลอาหรับและมหาสมุทรอินเดีย ส่วนดินแดนตามชายฝั่งตะวันตกของคาบสมุทรเป็นที่ตั้งของเทือกเขาที่กั้นส่วน ในของคาบสมุทรที่เป็นที่ราบสูงมิให้ได้รับฝนจากทะเล คือ แคว้นฮิญาซ ทางมุมด้านใต้ของคาบสมุทรเป็นที่ตั้งของดินแดนเยเมน หรือ อัลยะมัน ที่มีความหมายว่าดินแดนแห่งสิริมงคล
ผู้คนที่อาศัยในพื้นที่ ภูมิศาสตร์ของอาระเบีย (หมายถึง คาบสมุทรอาระเบียและดินแดนวงเดือนเสี้ยวอันอุดม) เป็นหนึ่งในกลุ่มชาติพันธุ์คอเคเซียน หรือชาวเอเชียตะวันตก รู้จักกันในชื่อเซไมท์ หรือเซมีติก หรือ ซามียะฮ์ คำว่า "เซไมท์" เป็นคำที่นักวิชาการพระคัมภีร์พันธสัญญาเดิมริเริ่มนำใช้กับคนหลายชนชาติและ เผ่าพันธุ์ที่อาศัยอยู่ในอาระเบีย โดยเชื่อว่าคนเหล่านี้เป็นลูกหลานของเชม หรือ ชาม บุตรของโนอา ได้แก่ ชาวฮิบรู ผู้สืบเชื้อสายมาจากอิสอัค หรือ อิสฮาก บุตรของอับราฮาม หรือ อิบรอฮีม และชาวอาหรับผู้สืบเชื้อสายมาจากบุตรชายคนโตของอิบรอฮีม คือ อิสมาอีล หรือ ยิชมาเอล รวมถึงเผ่าพันธุ์ต่างๆ ในตะวันออกกลางที่พูดภาษาที่อยู่ในตระกูลฮีบรูและอาหรับ
 |
ผู้ คนเหล่านี้ไม่เคยอพยพออกจากบริเวณอาระเบียไปสู่ส่วนอื่นๆ ของโลก ยกเว้นกรณีของชาวฟีนีเซียน (1730-1570 ก่อน ค.ศ. ที่อพยพไปยังอียิปต์ หรือท่านศาสดา (นบี) ยูซุป และวงศ์วานอิสราเอลไปยังอียิปต์ ที่สำคัญที่สุดคือกรณีของศาสนาอิสลามที่พาผู้คนเหล่านี้ออกไปถึงที่ไกลสุด ทางตะวันตกคือถึงสเปน และไกลสุดทางตะวันออกคือถึงจีน ส่วนการอพยพภายในอาระเบียที่สำคัญที่สุดคือ การที่ศาสดาอิบรอฮีมพานางฮาญัร หรือ ฮาการ์ ผู้เป็นภรรยา กับบุตรน้อยคือศาสดาอิสมาอีล จากดินแดนคะนาอานมายังมักกะฮ์ ซึ่งเมื่อเกือบห้าพันปีมานั้นเป็นบริเวณที่ว่างเปล่ากลางหุบเขาในทะเลทราย ไม่มีพืชพันธุ์ใด จากนั้นอิบรอฮีมและอิสมาอีลได้สร้างอาคาร อัลกะอ์บะฮ์ขึ้น เป็นอาคารทรงบาศก์ เพื่อการนมัสการอัลลอฮ์พระเป็นเจ้าองค์เดียว
แต่ ในเวลาแรกของการมาถึงเมื่ออิสมาอีลยังเป็นทารกอยู่นั้น ตาน้ำธรรมชาติได้พวยพุ่งขึ้นจากพื้นดินใกล้ปลายเท้าของอิสมาอีลขณะที่นางฮา ญัรผู้มารดากำลังวิ่งเสาะหาน้ำอยู่ระหว่างเนินเขาเศาะฟาและมัรวะฮ์ ตาน้ำธรรมชาติดังกล่าวนั้นคือซัมซัมซึ่งยังคงไหลต่อเนื่อง ทำให้มักกะฮ์กลายเป็นศูนย์กลางของกองคาราวานที่หยุดพักและเติบโตเป็นเมืองมา จนถึงสมัยศาสดานบีมุฮัมมัด ผู้สืบเชื้อสายมาจากศาสดานบีอิสมาอีล และศาสดานบีอิบรอฮีม